Werkwijze opstellen papers

Bij start van een nieuw traject is het goed om op papier te zetten wat het project behelst, wat de doelen zijn en hoe die bereikt zullen worden. Daartoe schrijft de trekker van het project een “White Paper”. In dat paper staat:

1. Een titelpagina met daarop de werktitel van het project, de datum van indiening en de naam en contactgegevens van de trekker.
2. Een korte beschrijving van het probleem/fenomeen dat in het traject onderzocht zal worden. Wat is de vraag in het project en waarom is die vraag voor ons relevant? Welke deelvragen zijn te onderscheiden, hoe zullen die beantwoord worden en hoe leidt dat tot beantwoording van de hoofdvraag?
3. Een voorlopige inhoudsopgave van het einddocument (zie onder) met eventueel een voorlopige referentielijst.
4. Een beschrijving van het te volgen traject met een tijdspad en tussentijdse “deliverables”. Wat is er wanneer uit dit traject te verwachten? Uiteraard gaat het hier om een inspanningsverplichting.
5. Een beschrijving van het beoogd publiek, de strategie om dat publiek te bereiken en te betrekken bij totstandkoming van het eindproduct.

Het White Paper wordt aan het bestuur gestuurd en na een eventuele feedback-ronde met een WP-nummer op de website geplaatst zodat alle leden kunnen zien wat de voornemens zijn. Bij interesse kunnen leden zelf contact zoeken met de betreffende trekker. Elk project leidt op enig moment tot een stuk dat binnen de werkgroep min of meer voldragen is. We noemen dat een “Green Paper”. Deze Green Paper wordt ook in een vast format aangeboden, al is er natuurlijk per project ruimte om, als het onderwerp daar aanleiding toe geeft, afwijkende structuren te kiezen.

Elke Green Paper heeft:

1. Een titelpagina met daarop vermeld de titel van het project en het WP-nummer van bijbehorend White Paper.
2. Een voorwoord door de trekker met daarin een verantwoording over de totstandkoming van het stuk. Daarin staan aanleiding en reden voor het onderzoek, deelnemers aan het project, een beschrijving van de ondernomen activiteiten en eventuele bijzonderheden over de totstandkoming van het stuk.
3. Een “executive summary” met daarin een korte beschrijving van de hoofdvraag en uitwerking naar deelvragen, gevolgd door een korte beschrijving van de gevolgde oplossingsstrategieën en de gevonden resultaten/oplossingen.
4. Een inleiding met daarin een onderbouwing van de hoofdvraag en eventuele deelvragen en de gekozen oplossingsstrategie.
5. Eén of meerdere hoofdstukken waarin (deel)vragen worden geanalyseerd en antwoorden op die (deel)vragen worden geformuleerd.
6. Een conclusie waarin het voorgaande wordt samengevat, de zwakke punten en tekortkomingen in het voorgaande worden beschreven en de eventuele openstaande en/of vervolgvragen expliciet worden gemaakt.
7. Een referentielijst

Na aanbieding van het Green Paper doet het bestuur een toets op vormvereisten en na eventuele aanpassingen krijgt het Green Paper een GP-nummer en wordt op de website geplaatst. Het bestuur plant vervolgens een plenaire sessie om het stuk binnen de Thema-afdeling Economie te bespreken. Afhankelijk van het onderwerp worden daarbij van binnen of buiten de Thema-afdeling Economie tenminste twee onafhankelijke referenten gezocht, die een korte evaluatie van het Green Paper schrijven.

Het geheel wordt na plenaire bespreking aangepast en daarna als “Brown Paper” genummerd en op de website geplaatst. Brown Papers hebben in wezen dezelfde structuur als de Green Paper met dien verstande dat de referee rapporten als appendix zijn bijgesloten. Brown papers worden aangeboden aan de meest relevante D66-vertegenwoordigers, hun medewerkers, het kenniscentrum en eventuele collega Thema-afdelingen. Eventuele feedback uit die gremia wordt ook als appendix aan de Brown Paper toegevoegd. Al bij het schrijven van de White Paper wordt aangegeven of vanuit de Brown Paper moties aan het congres, voorstellen aan de fractie(s), artikelen voor IDEE etc. te verwachten en/of na te streven zijn. Het bestuur kan dan proberen om de impact van ons werk ook qua timing zo groot mogelijk te maken.

Laatst gewijzigd op 12 december 2019